اثربخشی معنادرمانی گروهی فرانکل بر بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی دانش‌آموزان بی‌سرپرست و بدسرپرست

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی فرانکل بر بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی دانش‌آموزان بی سرپرست یا بدسرپرست تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی«ره» شهرستان اردبیل بود. برای وصول به این هدف، از بین جامعه آماری که شامل کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع دبیرستان کمیته امداد امام خمینی«ره» شهرستان اردبیل در سال تحصیلی 95-1394 می‌باشد، 32 دانش‌آموز(دارای میانگین پایین تر از نقطه برش در مقیاس بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی) از میان جامعه آماری به‌صورت نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسش‌نامه‌ی محقق ساخته، پرسش‌نامه‌ی بهزیستی روان‌شناختی و مقیاس شادکامی‌بود. ضمن آنکه روش تحقیق پژوهش حاضر یک مطالعه ی آزمایشی با کار آزمایی بالینی است که با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام شد، داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین دو گروه دانش‌آموزان تحت پوشش و گروه کنترل در خودمختاری، تسلط محیطی، رشد شخصی، ارتباط مثبت، هدفمندی در زندگی، پذیرش خود و شادکامی تفاوت معنی داری وجود دارد. بدین معنی که بین دو گروه بعد از آموزش معنادرمانی خودمختاری، تسلط محیطی، رشد شخصی، ارتباط مثبت، هدفمندی در زندگی، پذیرش خود و شادکامی افزایش یافته است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که از آموزش معنادرمانی می‌توان برای ارتقاء بهزیستی روان‌شناختی و شادکامی دانش­آموزان تحت پوشش کمیته امداد امام­خمینی«ره» استفاده نمود.